برای کودکان، بازی با دوستان، روش مهمی برای یادگیری قواعد اجتماعی همچون بخشش و نوبت گرفتن، و نیز انعطاف پذیری و گذشت و اعتماد به نفس و حل مسئله است. البته که بازی کردن برای سرگرمی و خوش گذراندن هم هست.اما برای بعضی از کودکان، پیدا کردن دوستان تازه، به اندازه‌ی یادگیری یک زبان جدید، سخت و دشوار است.
کودک شما ممکن است بطور خدادادی کمرو یا محتاط باشد که لزوماً چیز بدی هم نیست. به جای اینکه سعی کنید که شخصیت کودکان را تغییر دهید، به او کمک کنید که پذیرایی‌اش آنقدر زیاد شود که برای ارتباط با دوستان تازه، ، احساس راحتی پیدا کند. نکته، برداشتن قدمهای کوتاه و آرام است به طوری که بدون اینکه خیلی به او فشار بیاید، برای این کار تشویق شود.
شما باید برای کودکتان این فرصت را فراهم کنید که از تجربیات اجتماعی بازخورد مناسبی دریافت کند به طوری که برای کسب تجربیات بیشتر، میل و کشش در او ایجاد شود نه اینکه، احساس کند مجبور شده است که کاری دشوار را به انجام برساند.
در اینجا تعدادی نکته مفید ذکر می‌گردد:
یک قرار بازی ترتیب دهید
قرارهای بازی، برای کودک کمرو، مثل آجرهای اول یک زندگی اجتماعی هستند. رعایت تعدادی دستورالعمل می‌تواند موجب شود که به کودک شما بیشتر خوش بگذرد. اگر این قرارها برای کودک تجربه‌ی شیرینی باشد، احتمال اینکه کودک باز هم از آن استقبال کند بیشتر می‌شود..
قرارهای بازی نباید شلوغ باشند
تنها یک یا دو همبازی مناسب را به خانه‌ی خودتان دعوت کنید بهتر است که این همبازی‌ها، کسانی باشند که کودکتان از قبل با آنها آشناست. این همبازی‌ها باید تقریباً همسن کودک شما (یا اندکی بزرگ‌تر) باشند. همبازیهای بزرگ‌تر احتمالاً زودتر اخت می‌گیرند.
قرارهای بازی باید کوتاه باشند
یک تا دو ساعت، برای کودکی با دو تا چهار سال سن، خیلی زیاد است. نباید با قرارهای بازی طولانی، کودک را کلافه کرد.
از پیش برنامه‌ریزی کنید
از قبل زمینه‌ی چند بازی و فعالیت مورد علاقه‌ی کودک را فراهم آورید. این باعث می‌شود که او راحت‌تر باشد و احساس خوبی به خودش داشته باشد. برای شروع بهتر است که اسباب بازی به اندازه‌ي کافی برای همه‌ي کودکان در دسترس باشد تا مجبور نباشند از همان اول اسباب بازی‌ها را در اختیار یکدیگر قرار دهند.
خودتان را درگیر کنید
بچه‌ها را به امید اینکه همه چیز به خوبی پیش خواهد رفت، به حال خود رها نکنید. راهنمایی‌های شما می‌تواند باعث شود که کودکان با هم راحت‌تر باشند بخصوص اگر تازه با هم آشنا شده‌اند.
در دسترس باشید تا اگر چنانچه نزاعی بین آنها پدید آمد، یا دیگر با هم بازی نکردند، و یا نیاز داشتند که فعالیت‌شان عوض شود، بتوانید مداخله کنید. بر فعالیت هنری آنها، قایم موشک بازیشان، یا آب پاشی آنها، نظارت نمایید؛ اما حواستان باشد که حضورتان در جمع آنها غالب نباشد و همچنین جایگزین کودکتان نشوید: نکته این است که یخ رابطه را آب کنید بدون اینکه کنترل بازی را به دست بگیرید.
برنامه‌ي هفتگی درست کنید
برای آنکه آشنایی بین بچه‌ها بیشتر شود، سعی کنید که قرارهای بازی منظم با همبازیهای ثابت به صورت هفتگی برگزار کنید. اگر اوضاع به خوبی پیش رفت، کودکان را در یک پارک یا زمین بازی و یا در خانه‌ي کودکی دیگر، جمع کنید. اگر این برنامه خیلی خوب بود و کودکتان توانست به تنهایی با دیگران بازی کند، او را در خانه‌ی کودک دیگری بگذارید و خودتان دیگر آنجا حاضر نباشید؛ در ابتدا غیبت شما باید کوتاه باشد و بعد به مرور زمان غیبت خود را طولانی‌تر نمایید.
خودتان هم یک همبازی شوید
زمان‌های بازی منظمی را بین خود و کودکتان ترتیب دهید. در این زمان‌ها تنها شما و کودکتان باید حضور داشته باشید. این کار به شما کمک می‌کند که با دانستن طرز بازی او، واکنش مناسب بروز دهید.
شما خواهید دانست که او کجا راحت است و چه زمانی به زحمت می‌افتد. مثلاً اگر فهمیدید که پازل‌ها یا بازی‌هایی که نیاز به تمرکز بالا دارند، کودکتان را کلافه می‌کنند، این بازی‌ها را از فعالیت‌های قراربازی، حذف کنید.
نظرات و درخواست‌ها
ارسال نظر